sábado, 18 de octubre de 2008

Şinanay. Día 18




Gülsen - Şinanay
Ada vapuru yandan çarklı
Bayraklar donanmış caf caflı

Simitci kahveci gazozcu

Şinanay da yavrum şina şinanay
Şinanay da şinanay hopa şinanay

Estirir de ada yeli estirir
Seni sevindirir beni küstürür

Lüküs kamarada kimler oturur?

Müslümanı yahudisi urumu
İsporcusu ihtiyarı veremi

Kiminin saçı uçar kiminin eteği

Şinanay da yavrum şina şinanay
Şinanay da şinanay hopa şinanay

Estirir de ada yeli estirir
Seni sevindirir beni küstürür

Lüküs kamarada kimler oturur?

Şinanay şinanay şinanay hey

Şinanay da yavrum şina şinanay
Şinanay da şinanay hopa şinanay

* * * *

El barco de la isla está con el rotor preparado
Las coloridas banderas se están desenredando

Vendedores de simit, de té y de gaseosa

Sinanay chica sinanay
Sinanay, hop, sinanay

El suave viento de la isla está soplando, está soplando
Te hace feliz, aunque a mi me hace estar enfurruñado

¿Quién está en el camarote de lujo?

Musulmanes, judíos y griegos
Deportistas, viejos y enfermos

El viento sopla en el pelo o las faldas de algunas

Sinanay chica sinanay
Sinanay, hop, sinanay

El suave viento de la isla está soplando, está soplando
Te hace feliz, aunque a mi me hace estar enfurruñado

¿Quién está en el camarote de lujo?

Sinanay chica sinanay
Sinanay, hop, sinanay


Hoy ha sido un día un poco estúpido, tanto que esta canción me ha hecho sonreír aunque, honestamente, me parece una mierda (pero también divertida). Es originalmente de Sezen Aksu, una cantante muy respetada y valorada aquí. Está versión popera-festivalera es de Gülsen, una cantante de origen francés que triunfa aquí. La canción viene a cuento porque habla de Büyükada, del barco que te lleva desde el continente hasta las Islas Príncipe, haciendo referencia a los puestos de comida y a la "multietnicidad" de las islas, puesto que en el pasado eran lugar de residencia de numerosos griegos, judíos y armenios. La palabra sinanay puede significar algo así como "muévete, baila".

Hoy he sentido una pequeña frustración, puesto que era el último día del Akbank Jazz Festival, y cerraban con el increíble Ron Carter. Quería ir a verlo, pero entre que era en Europa, costaba 40 liras (ya no pienso en euros, que 20 euros es barato, pero 40 liras...) y que saldría de allí a eso de las 11.30 de la noche y no sabría (salvo taxi) cómo volver a casa, he decidido desistir. El dinero me puede venir muy bien para otro tipo de cosas. Es una pena porque aún tengo fresca en la memoria la vez que le vi tocando el bajo en Madrid formando el "Golden Strike Trio", simplemente alucinante. Pero no puedo más que escuchar esta noche su música y olvidarme pronto de lo que jamás podré recordar.


Así que esta tarde he estado mirando cosas y lugares para visitar y preparando un poco mis fotografías. La cámara que me dejó Maite chupa más energía que los Altos Hornos de Vizcaya, debe estar estropeada porque en 30 minutos ya gasta dos pilas energizer de megaultraultísima generación. Pero bueno, no tengo otra cosa así que hay que apañarse.

He visto precios para irme a Pamukkale un fin de semana de estos, un sitio que ya os enseñaré y que promete ser espectacular. De momento entra en mi presupuesto así que si no voy es porque no encuentro la estación de autobuses. Está a unos 300 kilómetros, así que es una aventurilla de al menos un par de días.

Y ya he quedado con Lara y Ozan el martes a las 12 del mediodía en "el toro" de Kadıköy para apuntarme al curso. En realidad les tengo que agradecerles un montón el esfuerzo que hacen por ayudar. No sólo a mi, Amparo, una chica de Barcelona que Lara conoció en mi blog, lleva 2 semanas aquí y también la están apoyando. El martes no tienen por qué ir a Kadıköy, pero irán (al menos Lara) para acompañarnos (a Amparo y a mi), cosa que les elogia sin necesidad de palabras... eguzki bat zarete!!!

Pues eso, mañana más y mejor, que hoy es sábado y se que ninguno de vosotros me está leyendo.

3 comentarios:

THOR dijo...

Creo que la primera parte no he entendido nada, pero que mas da lo he leido, ahora despues de leerlo no he tenido ganas de leer lo que pones en castellano

bgo dijo...

dices cosas en euskera y no en turco.... nos echas demenos....

aixa dijo...

Es como un video de un Kebab hindú versión hiphopera. Parece que el tipo ese de fondo se vá a poner a reggetónear en cualquier momento y la tipa del velo a bailar la Gasolina. Jiji, con todos mis respetos. Siento mucho lo de Ron. Mis aitas fueron a verle el otro dia. EN BILBO. Hoy me he encontrado con el último CD de Esperanza. no lo he escuchado.